تغييرات پرآلبومين سرم و عوارض برش به دنبال جراحي سل ستون فقرات

معرفي

نزديک به يک سوم جمعيت انساني به سل (TB) دچار هستند. از بين افرادي که مرض فعال دارند، تقريباً 10? تحت تأثير سل اسکلتي هستند. سل نخاعي احد از خطرناک ترين گونه ها سل اسکلتي است و 50 درصد همه TB2 اسکلتي را تشکيل مي دهد.درباره عوارض بعد از سرم زدن چه مي دانيد؟

سنگ بناي مديريت پزشکي و سلامت، کيميا درماني چند دارويي براي به کمينه رساندن عود و پايداري دارويي است، و مديريت جراحي براي بيماراني که با نقايص عصبي يا کيفوز شديد مراجعه مي کنند، گزين کردن دارد. منظور از جراحي شفا نقايص عصبي، اصلاح ناهنجاري هاي کيفوتيک و دستيابي و حفظ ثبات است. با مديريت مناسب و به موقع، نتايج باليني بهبود سل نخاعي به طور کلي عالي است.

با ترقي تکنولوژي جراحي و ايمپلنت ها، تحت پشتيباني داروهاي ضد سل، ايمني و اثربخشي فيکساسيون داخلي براي بيماران مبتلا به سل نخاعي به اتفاق با انديکاسيون هاي جراحي به طور مفصل اي شناخته شده است، اما زمان جراحي همچنان بحث برانگيز است. موعد نامناسب جراحي مربوط به عوارض بعد از جراحي سل ستون فقرات، مانند انسداد روده، استجابت استرس بعد از عمل، تشکيل سينوس، عفونت زخم و جوش نيافتن آن، عدم جوش خوردن پيوند استخوان و شل شدن فيکساسيون دروني است.

در حال حاضر، به اتفاق آرا اذعان مي‌شود که شفا کافي ضد سل قبل از عمل مي‌تواند شمار باسيل‌هاي سل را در ضايعات کاهش دهد، رشد باسيل سل را کنترل کند و از انتقال باسيل‌هاي سل به کل تن برآمده از جراحي بازدارندگي کند. به کارگيري داروهاي ضد سل قبل از عمل براي 2 تا 4 هفته 6، 7 روشي است که توسط بسياري از جراحان پذيرفته شده است. برخي از مطالعات، محتواي DNA باسيل‌هاي سل را در خون محيطي با پيامد زنجيره‌اي پليمراز (PCR) شناسايي کرده‌اند، و نشانه داده‌اند که براي بيماران دچار به سل نخاعي، که درمان ضد سل آنها کمتر از 2 هفته است و نرخ ته نشست گلبول‌هاي قرمز (ESR) دارند. بدون کاهش به سطح نرمال، جراحي کارايي قابل توجهي بر انتقال باسيل سل در in vivo8، 9 ندارد. ولي اين پژوهش ها انتخاب باليني فعلي را تغيير نداده است.

ESR معياري است که توسط بسياري از جراحان در برگزيدن موعد جراحي مورد استفاده قرار مي گيرد، ولي باره دودلي قرار گرفته است. کاهش ESR پيش از عمل به يک مقدار اندک خاص، مثل <50 ميلي‌متر/1 اينچ ساعت يا <40 ميلي‌متر/1 اينچ ساعت 5، يا حتي به يک ESR طبيعي، انديکاسيون جراحي در عقيده گرفته مي‌شود. تغيير در ESR به شدت سل و چگونگي ايمني تن مربوط مي شود. چگونگي غيرطبيعي ايمني شدني است به اين معني باشد که ESR بيماران مبتلا به سل به طور کامل تکاپو سل و شدت مرض را منعکس نمي کند. بيشتر از نظر باليني تماشا مي شود که افزايش ESR در بيماران مبتلا به سل با علائم مسموميت سل مغايرت دارد. تمام پروا به ESR در حالي که تغييرات در علائم، علائم و ديتا هاي تصويربرداري ناديده گرفته مي شود ممکن است منجر به خطاهاي قياسي شود. برخي از پژوهش ها هيچ رابطه آشکاري بين ESR پيش از عمل و ميزان عود بعد از عمل در سل نخاعي اثر نداده‌اند و به اين نتيجه رسيده‌اند که ESR نمي‌تواند به عنوان يک سنجه کليدي براي جراحي کاربرد شود. مطالعات ديگر نشان داده‌اند که ESR در تعيين فعاليت سل ارزش خاصي ندارد و پروتئين واکنش‌گر C حساس‌تر است، مي‌تواند بازتاب اوليه دگرگوني ها در مرض را ارائه دهد و در تعيين تکاپو سل ارزشمندتر است. با اين حال، پروتئين C-reactive حساسيت بالا اما ويژگي ضعيفي در تعيين تکاپو التهابي دارد. اگر به انفرادي به عنوان مرجع براي جراحي استفاده شود، شدني است شدت التهاب را بيش از مرز برآورد بزند و موعد جراحي را به تاخير بيندازد.

طراحي 

تغييرات پرآلبومين سرم و عوارض برش به دنبال جراحي سل ستون فقرات